.
MODYFIKOWANY TELESKOP SYSTEMU NEWTONA
|
Obecność lusterka wtórnego w teleskopie systemu Newton-a stanowi źródło wszelkich problemów. Przy obserwacjach oraz astrofotografii, generuje ono straty na jasności obrazu (ponieważ nie ma luster o sprawności 100%), do tego dochodzi jego dokładność optyczna, a raczej niedokładność, która także wpływa na jakość obrazu i na koniec dokładność kolimacji, która najczęściej jest wadliwa z powodu trudności z prawidłowym ustawieniem lusterka wtórnego. Dodajmy do tego, iż dokładność ustawienia lusterka wtórnego jest w dużym stopniu zależna od sztywności konstrukcji tuby optycznej oraz pająka i mamy przepis na katastrofę. Pozbywając się lusterka wtórnego, jesteśmy zmuszeni umieścić naszą kamerkę przed teleskopem, co także nie jest pozbawione wad. Przede wszystkim, kamerka nie może być zbyt duża, aby nie przesłaniała nam lustra głównego. Ponadto generowane przez nią ciepło wydobywa się z najgorszym dla nas miejscu, a mianowicie, u wlotu tuby optycznej teleskopu, co ma kluczowe znaczenie dla stabilności i jakość obrazu. Na szczęście w moim przypadku kamerka posiada małe rozmiary i praktycznie cała chowa się w obrycie 2" wyciągu okularowego. Co do generowanego przez nią ciepła, zbudowałem małe urządzenie ssące, które za pośrednictwem wężyka od kroplówki odsysa z obudowy kamerki ogrzane przez elementy elektroniczne powietrze na zewnątrz, z dala od obrysu wlotu tuby teleskopu. Rozwiązanie to jest nadal na etapie testów. Ponadto wycelowanie w obiekt wymaga odrobiny wprawy, ponieważ nie dość, że obraz jest do góry nogami, to dodatkowo stanowi odbicie lustrzane rzeczywistego rozmieszczenia gwiazd. Dodatkowo, patrząc w okular, zasłaniamy sobie głową wlot tuby teleskopu, przesłaniając lustro główne, co objawia sie wyraźnym spadkiem jasności, co szczególnie jest uciążliwe przy ustawianiu zestawu na słabe obiekty. Podsumowując, ciężko to, co otrzymaliśmy w wyniku modyfikacji nazywać nadal teleskopem systemu Newton-a, ponieważ otrzymaliśmy lustro paraboliczne z detektorem umieszczonym prosto w ognisku głównym, bez żadnych elementów pośredniczących. BUDOWA: Konstrukcja jest metalowa, spawana, z rury cienkościennej Φ zewnętrzne 60mm oraz blachy perforowanej o grubości 2mm. Zestaw montujemy w miejsce wymontowanego pająka lusterka wtórnego. W prototypie rolę wyciąg okularowego pełni (osadzona nie za ciasno, nie za luźno) rura pcv, pasowana do standardu 2", z potencjalnym zamiarem osadzenia w przyszłości samodzielnie wykonanego dedykowanego wyciągu okularowego Rack & Pinion.  Dział Deep Space - CCD zawiera obiekty wykonane przy pomocy wyżej prezentowanego rozwiązania.
MOGĄ CIĘ ZAINTERESOWAĆ RÓWNIEŻ
|
